In het merkenrecht wordt al rekening gehouden met misleidende merken. Zo kan een merk als ‘JUST MAYO’ een misleidend merk zijn voor een saus die eigenlijk een mayonaise-vervanger is. De merkaanvrage wordt geweigerd als de merkenautoriteit opmerkt dat het ingediende merk misleidend is. Als in de praktijk pas duidelijk wordt dat het merk misleidend is, dan kan het merk worden doorgehaald door de rechter.
Nu zijn termen als ‘kroketten’ of ‘burgers’ geen merken, maar soortnamen, zodat het gebruik van deze termen niet onder het merkenrecht valt. En zo lang de makers van de vleesvervangers geen merken registreren voor mogelijk misleidende termen, kan de merkenautoriteit of de rechter het merkenrecht niet toepassen.
Wel kan het maken van misleidende reclame leiden tot een bezwaar bij de rechter, met een beroep op de wetgeving aangaande misleidende handelspraktijken. Wanneer een consument in de war raakt door de vegetarische varianten op vleesproductnamen, kan dit misleidend zijn. Dit kan zelfs het geval zijn als de verpakking vermeldt dat er sprake is van vegetarische producten, maar dit door de consument gemakkelijk over het hoofd wordt gezien.
Dit is niet een typisch Nederlands probleem. Recent spande een Duitse consumentenorganisatie nog een rechtszaak aan tegen een theeproducent omdat het etiket suggereerde dat er framboos en vanille in zou zitten, terwijl dit niet het geval was. De rechter wees de klacht toe en beschermde hiermee de consument. In het huidige geval lijkt het er op dat men het niet zo ver wil laten komen en de regels wil aanpassen nog voordat iemand zich in Nederland erover beklaagt. Uiteindelijk zou een rechter moeten bepalen of het gebruik van vleestermen voor vegetarische producten ook daadwerkelijk misleidend is. Ministers kunnen daarnaast regelgeving opstellen waarin het gebruik van deze termen voor vleesvervangers aan banden wordt gelegd.